ಪರಿಮಳದ ಲಿಲಾವು ಮತ್ತು ಎರೆಹುಳುವಿನ ಗ್ಯಾನ

ನಡುನೆತ್ತಿಯ ಮಿದುವಿಗೆ ಸೂರ್ಯನ ಒಲೆಯ
ಕಾವು ಮುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ಏರು ಮಧ್ಯಾನ್ಹದ ಚಣದೊಳು
ಇವನು ಹೀಗೆ ಬರಿಗಾಲ ಬೀಸಿಕೊಂಡು
ಬೀದಿಬದಿಯ ಅಂಗಡಿಗಳಿಗೆ
ಲೋಬಾನದ ಪರಿಮಳ ಮಾರುತ್ತಾನೆ..
ತಲೆಗೆ ಸುತ್ತಿದ ವಲ್ಲೀಬಟ್ಟೆಯ ಪದರುಗಳ ಒಳಗೆ
ಬೆವರು ಹನಿಗಟ್ಟಿದರೂ, ಯಾರೋ ಬಿಸುಟ
ತಂಪುಪಾನೀಯದ ಮುಚ್ಚಳ ಕಾಲಿಗೆ ತಿವಿದರೂ
ಪರಿಮಳದ ಲಿಲಾವಿಗೆ ಯಾವ ಊನವೂ ಒದಗಿಲ್ಲ.
ಇವನ ಕೈಗೇ ಅಂಟಿಕೊಂಡೇ ಇರುವ ಪರಿಮಳದ
ಹೂಜಿಯೊಳಗೆ ಪ್ರೇಮದ್ರವ್ಯವಿರಬಹುದೇ..?
ಇರಬಹುದೇನೋ..
ಅಂಗಡಿಗಳ ಮನುಷ್ಯರು ರೂಪಾಯಿಗಳ ವಿವಿಧ
ಮುಖಬೆಲೆಗಳನ್ನು ಇವನ ಬಲಗೈಗೆ ದಾಟಿಸುತ್ತಾರೆ..
ಇವನು ಥರಹೇವಾರಿ ದೇವರುಗಳಿರುವ ಅವರ
ಅಂಗಡಿಯೊಳಗಿಷ್ಟು ಪರಿಮಳ ಚೆಲ್ಲುತ್ತಾನೆ..
ಆಗಷ್ಟೇ ಮಣ್ಣ ಚಿಪ್ಪೊಡೆದು ತಲೆಮಾತ್ರ ಹೊರಗಿಟ್ಟ
ಬೆತ್ತಲೆ ಎರೆಹುಳುವೊಂದು
ಬರಿಗಾಲ ಫಕೀರನನ್ನು ತದೇಕವಾಗಿ ನಿಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ.
ನೆಲದ ಮೇಲಿನ ರಸ್ತೆದೊಳಗೆ ಪರಿಮಳ ಚೆಲ್ಲುತ್ತ ನಿಂತ
ಬರಿಗಾಲ ಫಕೀರನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಚುಂಬಿಸುವ ಆಸೆಯೊಂದು
ಎರಹುಳುವಿನೊಳಗೆ ಆಗ ಹುಟ್ಟಿ ಆಗಲೇ ಸತ್ತಿತು..
ಚಪ್ಪಲಿಬೂಟು ಹೊತ್ತ ಜನರ ಚಲನೆಯೇ
ಎರೆಹುಳಿವಿಗೆ ಗಂಡಾಂತರವಾಗಿ ಕಂಡಿದ್ದು
ಫಕೀರನಿಗೆ ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ..
ಮುಂದಿನ ಅಂಗಡಿಯ ಚಪ್ಪರಕ್ಕೆ ತೆವಳಿದ
ಅವನ ಬರಿಗಾಲ ಹತ್ತು ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ, ಎರೆಹುಳುವಿನ
ಪರಿಮಳದ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೇಮ ಮಾತ್ರವು
ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ನಿಲುಕಿದ್ದು ಸೋಜಿಗ.

-ದಯಾನಂದ್ ಟಿ ಕೆ