Friday, 10 February 2012

ದೀಪ ಹತ್ತಲಿ.

ಬೊಗಸೆಯೊಡ್ಡು ಗೆಳತಿ.. ಪೇರಿಸಿಟ್ಟ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ
ಒಂದೊಂದೇ ಇಡುವೆ.. ಇರಲಿ ಜೋಪಾನ..
ಇವು ಸುನೀತ ಸೂಕ್ಷ್ಮಪದಗಳು
ಕೆಲವು ಈಗಷ್ಟೇ ಕಣ್ಣುಬಿಟ್ಟವು..
ಒಂದೆರಡಿವೆ.. ಅವು ನಿನ್ನ ರೆಪ್ಪೆ ನೋಡಲೂ ಅಂಜುತ್ತವೆ..
ಅತ್ತಿತ್ತ ಅಂಗೈ ಅಲುಗಿಸದಿರು..
ಒಂಟಿ ಕಾಲಿನ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಭಯವಾಗಬಹುದು..
ಅಲ್ಲಿ ಕಿರುಬೆರಳ ತುದಿಗೆ ಜೋತುಬಿದ್ದ ಪದವಿದೆಯಲ್ಲ..
ಅದು ಹುಟ್ಟಿ ನಾಕು ಚಣವೂ ಕಳೆದಿಲ್ಲ,
ಪರಮಪೋಲಿಯಂತಾಡುತ್ತಿದೆ..
ನಿನ್ನ ಕೈರೇಖೆಗಳನ್ನು ಎಣಿಸಿಸುತ್ತಿರುವ ಪದಕ್ಕೆ
ವಿನಾಕಾರಣ ಸಂಕೋಚ,
ಅದೇಕೋ ಏನೋ ತಿಳಿಯದು ಈ ಪದಗಳು
ನನ್ನ ಮುಷ್ಟಿಯೊಳಗೆ ಬಿಗಿದಿದ್ದಾಗ
ಧೈರ್ಯವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದವು..
ನಿನ್ನ ಅಂಗೈಯೊಳಗೆ ಬಿದ್ದ ಕ್ಷಣವೇ ಇಂಥಾ ಕಂಪನ..
ಪದಗಳ ಜೀವಕೋಶವೇ ಹೀಗಾ,
ಚೂರು ಮುದ್ದಿಸು.. ಕೆಲವಕ್ಕೆ ಕೆನ್ನೆ ಗಿಲ್ಲು..
ಕಿರುಬೆರಳು ಜಗ್ಗುವ ತುಂಟ ಪದಕ್ಕೆ
ಒಮ್ಮೆ ಗದರಿಕೋ
ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿಯೂ ಅಂಗೈ ಬಿಗಿಹಿಡಿಯಬೇಡ..
ನಿನ್ನ ಗುಳಿಕೆನ್ನೆಯೊಳಗೆ ಇರುವಂತೆ,
ಪದಗಳಿಗೂ ಉಸಿರು ಇರುತ್ತದೆಯಂತೆ..
ಬೆಚ್ಚಬಹುದು,
ಚೂರು ಪ್ರೀತಿ ಸವರು, ಎಲ್ಲದರ ಒಳಗೂ
ತಿಳಿ ಕಣ್ಣು ಆನಿಸು..
ಒಂದೊಂದನ್ನೇ ಮೆಲ್ಲ ಹಿಡಿದು ಕಣ್ಣೊಳಗೆ
ಸುರಿದುಕೋ.. ಕಣ್ಣೊಳಗಿನ ಶೀತಲತೆಗೆ
ಪದಗಳಿಗಿಷ್ಟು ತಂಪು ಸಿಗಲಿ..
ನನ್ನ ಪದಗಳು ಚೆಲ್ಲುವ ಬೆಳಕೊಳಗೆ
ಜೀವದಗೆಳತಿಯ ಕಣ್ಣ ಜಗದೊಳಗೆ
ಒಂದು ದೀಪ ಹತ್ತಲಿ.

-ದಯಾನಂದ್ ಟಿ ಕೆ

No comments:

Post a Comment